Z roku 1427 pochodzi najstarsza zachowana wzmianka o wsi, załatwiano wtedy spór między altarystą kościoła Panny Marii a miastem Kraków. W XV wieku wieś była prebendą kościołą św. Jerzego na Wawelu i należała do Dobiesława Kurozwęskiego herbu Róża. Od XVI wieku wieś miała co najmniej dwóch właścicieli. Pod koniec XVIII wieku w Rząsce dalej był podział na część archiprezbitera kościoła NMP i szlachecką, której właścicielem był Józef Ankwicz, kasztelan sądecki. Występuje wtedy wcześniej niespotykany podział w nazwie na Rząskę Duchowną i Szlachecką. W 1889 r. Rząska Duchowna w dalszym ciągu należała do probostwa Panny Maryi w Krakowie.

Na początku XX wieku zniesiony został podział na dwie części Rząski. Cała wieś była własnością Józefa Niemojewskiego. Około 1915 r. Aniela Szymczakowska kupiła część majątku ze starym dworem i większą częścią zabudowań gospodarczych. Resztę posiadłości z pałacykiem kupił od Niemojskiego ks. Biskup Adam Stefan książę Sapieha. Oddaje on swoją część w dzierżawę najpierw siostrom Urszulankom, później ss. Szarytkom. W 1936 r. Towarzystwo Pomocy dla Bezdomnych im. Brata Alberta nabywa majątek od księcia metropolity Adama S. Sapiehy. Przekazuje następnie majątek zgromadzeniu ss. Albertynek. Majątek ten musiał wyżywić wszystkie sierocińce prowadzone przez zgromadzenie zakonne w Krakowie. W 1950 r. upaństwowiono północną część (gospodarczą) majątku zakonnic.

W Rząsce z dawnego XVIII w. dworu pozostały tylko piwnice i schody zakończone rzeźbami niewielkich lwów, obecnie jest to dom prywatny. Zachowały się zabudowania gospodarcze z pocz. XX w. użytkuje je Akademia Rolnicza w Krakowie. Po starym parku z XVIII wieku pozostało kilka drzew. Nowy dwór, obecnie dom zakonny sióstr Albertynek wybudowany został przed 1886 r. a przebudowany po 1950 r. i remontowany w 1995 r. Nowy ogród na terenie należącym do zakonnic pochodzi z II poł. XIX w. W Rząsce warto też zwrócić uwagę na dwie figury przydrożne. Pierwsza znajduje się po prawej stronie zjazdu na Rząskę z szosy Kraków – Katowice i przedstawia na postumencie posąg bliźni Chrystusa Ecce Homo i Matki Boskiej Bolesnej z XVIII w. Odnawiany w 1878 r. i kilkakrotnie przesuwany. Druga figura św. Jana Nepomucena z przełomu XVIII/XIX w., usytuowana jest przed jednostką wojskową po lewej stronie.